Waar ik verdriet dacht te vinden en een groot gemis.
Ontdek ik een bron van licht en rust die in mij is.
Genietend van mezelf weer terug geplaatst
in mijn kracht.
Vind ik eindelijk die bron van eenheid waar ik
zolang op heb gewacht.
Een groot gevoel van geluk en vrede omringen mij.
Vervult mij met liefde en keren het tij.
Iemand zij laatst je hebt niemand nodig jij
bent zelf de bron
Ik dacht makkelijk gezegd jij bent getrouwd
en dus niet alleen.
Maar als alleenstaande mama heb niet iedere dag
iemand om mij heen.
Ja mijn ego was hier aan het woord dat besef
ik me ten zeer.
Nu ik voel wat hij bedoeld herinner ik me zijn
woorden weer.
Er is niks om bang voor te zijn dat is wat ik nu beleef.
Zolang ik mijn gevoelens maar niet ontvlucht en er
gewoon aandacht aangeeft.
Ik kwam hier om de confrontatie aan te gaan
met eenzaamheid.
Maar wat ik vond was rust, liefde en verbondenheid.
Verbonden met moeder natuur en al wat is.

Tranen rollen over mijn wangen,
Ook al voel ik niet echt veel verdriet.
Het zijn oude tranen ,
eerder loslaten lukte mij niet.
Veel te lang in de  overleving stand gestaan,
Er bij stil staan wat er was gebeurd deed teveel pijn.
Daarom vloeit er nu om de haverklap een traan.
De tijd van mij groot houden is nu voorbij het
verdriet mag er nu zijn.
Er was geen tijd om bij het verdriet stil te staan.
Moest zorgen dat ik niet kopje onder zou gaan.
Nu het rustiger is en de ergste crisis voorbij,
Ontspringt er een waren tranenvloed in mij.
Er tegen vechten lukt niet meer,
En ik ga het ook niet meer proberen.
Gewoon laten zijn wat er is dat heb ik mogen leren.
En straks als de storm is gaan liggen en de
huilbuien weer voorbij.
Zal ik nog mooier stralen want dat zit ook in mij.
Ik laat nu maar alles stromen spoel maar alles schoon.
Het werd hoogtijd voor een grote opruiming waar ik
mij niet voor schroom.
En nee ik ben niet zielig dit voelt juist als een
opluchting voor mij.
Want als straks al het oude is weggespoeld begin ik
weer lekker met een schone lei.